Αυτό έκανα και σήμερα. Όμως σήμερα ήταν εντελώς διαφορετικά από τις προηγούμενες βόλτες. Βγαίνοντας από το σπίτι κατά της 10 το πρωί το πρώτο που συνάντησα (ακριβώς κάτω στην είσοδο της πολυκατοικίας ) ήταν δυο τύποι που άνετα με τα παντελόνια κατεβασμένα ψάχνανε για φλέβες για να κάνουν τις ενέσεις τους. Ο ένας βοηθούσε τον άλλο. Φαινόταν ότι με δυσκολία βρίσκαν την θέση για την ένεση και ο ένας παρότρυνε τον άλλο να ψάξει καλύτερα. Η γλώσσα, γεωργιανά. Λίγο ποιο πέρα άλλοι δυο τύποι πιθανώς από την Νιγηρία, λόγω χρώματος δέρματος, κάνανε μια γρήγορη ανταλλαγή με δυο τύπους που συχνάζουν στην πλατεία και μιλάνε αραβικά (πιθανώς από την Συρια !). Αυτή την εποχή στην πλατεία βρίσκονται μόνο άτομα από την Συρία και κάποια άτομα που δηλώνουν μέλη ΜΚΟ από την Ισπανία, Κροατία, Ελβετία, Ιταλία κλπ. Επίσης περιστασιακά και μέλη της Salvation Army.
Αυτή εικόνα είναι καθημερινή, τη ζω άλλωστε .
Όσο πήγανα προς το κέντρο συναντούσα άτομα που έκαναν την ίδια διαδρομή με μένα. Διάφορες παρέες (δυο - τρία άτομα) στην πλειοψηφία γυναίκες (πιθανώς είχανε ρεπό από τα σπίτια όπου δουλεύουνε) που συζητάγανε μεταξύ τους σε διάφορες γλώσσες έκτος από ελληνικά. Κατά την διαδρομή που έκανα αναγνώρισα σλαβικές γλώσσες ( βουλγαρικά, σερβικά), πολωνικά, γεωργιανά και μερικές γλώσσες που δεν μπορούσα να αναγνωρίζω την προέλευση τους. Ελληνικά ούτε για δείγμα. Βέβαια στην περιοχή της Πλατείας Ομόνοιας επικρατούσε τα αραβικά πιθανώς με όλους τους διαλεκτούς ανάλογα από την χώρα προέλευσης.
Σκέτη απογοήτευση.
Τελικά όταν έφτασα στο Μοναστηράκι και κάθισα στο στέκι μου, άκουσα και ελληνικά...από μια Αλβανίδα, τουλάχιστον γεννήθηκε εδώ.
Σήμερα τα πήρα στο κρανίο. !!!!
